خشم چيست

خشم چيست.

خشم احساسي طبيعي در انسان است كه همه ي افراد آن را به نوعي تجربه مي كنند. هر وضعيتي كه ما را ناكام كند باعث ايجاد احساس خشم مي شود. ناكامي يعني نرسيدن به خواسته هاي فردي. وقتي عاملي مانع رسيدن فرد به هدف و خواسته ها شود، عصبانيت بروز مي كند. عاملي از جمله جسماني (خستگي مفرط)، محدوديت هايي مثل (فلج يا ناتواني پس از يك حادثه)، كم كاري فرد (آماده نبودن براي امتحان)، رفتاري ديگران (سخت گيري بي دليل، تحقير و مسخره كردن) و فريب خوردن توسط ديگران مي توانند موجب خشم شوند.
در صورتي كه خشم به طور صحيح مديريت شود، به ما انرژي مي دهد تا در جهت رسيدن به اهداف مان فعاليت كنيم يا به مسائل و مشكلات رسيدگي نماييم. خشم، در صورتي كه متعادل باشد، به كنترل اوضاع كمك مي كند. به ما شجاعت مي بخشد تا با قاطعيت خواسته هاي خود را ابراز و ديگران را با ديدگاه هاي خويش آشنا كنيم. در صورتي كه خشم به شيوه اي غلط ابراز شود يعني سبب واكنش هاي غضب آلود و پرخاشگرانه گردد، نه تنها مشكلات حل نشده باقي مي ماند بلكه بيشتر مي شود كه مهمترين اثر منفي آن اختلال در ارتباط با ديگران است.

چرا خشمگين مي شويم.

خشم ابزار دفاعي در مقابل مانع است و زماني رخ مي دهد كه به چيزي كه مي خواهيم نمي رسيم يا مورد حمله واقع مي شويم يا احساس مي كنيم كه تحقير شده ايم. در خشم حسي از برحق بودن يا همان حق به جانب بودن است. بدين معني كه فكر مي كنيم حقوق فردي يا اجتماعي ما پايمال شده يا ديگران با ما غيرمنصفانه رفتار كرده اند. عصبانيت غالباً هنگام مواجهه با تعارض ها بروز مي كند. وقتي ديگران مانع رسيدن ما به هدف شوند و ما را در راه رسيدن به آن ناكام كنند عصباني مي شويم. زماني كه ديگران در برنامه هاي ما دخالت كنند يا نشان دهند كه هيچ ارزش يا اهميتي نداريم خشمگين مي شويم. در واقع وقتي ديگران نياز ما را مبني بر شايسته بودن ما برآورده نمي كنند و احترام مورد انتظار ما را رعايت نمي كنند خشم برانگيخته مي شود.
گاهي فقط افراد نيستند كه باعث خشم مي شوند، ممكن است ما از موقعيت ها و اشيا عصباني شويم. مثل وقتي كه در ترافيك گير مي كنيم يا زماني كه نمي توانيم با كليد در را باز كنيم. زماني نيز از خودمان عصباني مي شويم مثل وقتي كه در حد انتظارمان ظاهر نشده يا در كارمان اهمال كرده ايم يا به هر علت خود را محكوم كنيم. گاهي نيز به دليل شرايط محيطي مثل گرسنگي شديد، نور زياد، سروصداي بيش از حد، سرما يا گرماي شديد، با كوچكترين محركي خشمگين مي شويم و در صورت ناتواني در مديريت احساس خود ممكن است واكنش هاي مخربي مثل از كوره در رفتن نشان دهيم.
خشم ممكن است فقط به دليل ذهنيت يا افكار ما بروز كند. به اين معني كه ممكن است واقعاً رويداد خشمگين كننده اي اتفاق نيفتاده باشد بلكه صرفاً تفسير ما از اوضاع به گونه اي باشد كه باعث عصبانيت شود.
به ياد داشته باشيم كه خشم و پرخاشگري در همه ي افراد، فقط به خاطر دلايل فوق نيست. گاهي خشم ابزاري است در دست فرد تا به خواسته هايش برسد. در واقع او در طي زمان ياد گرفته كه با تظاهر به خشم يا پرخاشگري به اهدافش دست يابد.